نصب دستگاه ارتودنسی ثابت می تواند برای رفع برخی مشکلات خاص مزایایی داشته باشد. بعضی از مناطق بحرانی تر هستند و می توان آنها را در لیست زیر نام برد: ب) پرمولرهای پایین تر ج) پرمولر دوم و دندان مولر اول (د) دندانهای آسیاب سوم و (ه) با توجه به مال اکلوژن.
دندان های مولر دوم فوقانی: معمولاً یک مرحله بین مولر اول و دوم اتفاق می افتد [شکل 11]. برای جلوگیری از این مرحله ، مهم است که درک کنیم این دندانها در یک وضعیت طبیعی قرار دارند. با تجزیه و تحلیل موقعیت و شیب دندان مولر دوم در مجموعه جمجمه هایی که دارای انسداد طبیعی هستند ، مشخص می شود که این دندان ها در جهت حرکتی دیسکروایکال بیشتری نسبت به صفحه اکلوزال و در زاویه کمی نسبت به دیستال قرار دارند [شکل 12]
شکل 11: (a و b) یک مرحله نامطلوب بین مولر اول و دوم بالا
شکل 12: موقعیت مولرهای دوم را در یک مجموعه جمجمه با انسداد طبیعی مشاهده کنید. این دندانها در موقعیت برتری نسبت به صفحه اکلوزال و در زاویه کمی نسبت به دیستال قرار دارند
به نظر می رسد موقعیت این دندان ها با آنچه در نصب دستگاه های ارتودنسی معمول است متفاوت است. بنابراین ، تاج های بالینی دندان های مولر دوم همیشه در جهت دیسرو سرویکال تغییر شکل می دهند [4] می توان همان وضعیتی را که در کتاب Angle نشان داده شده است ، به عنوان یک انسداد طبیعی مشاهده کرد [شکل 13] [5]
شکل 13: تصاویر انسداد طبیعی از کتاب Angle’s (1907). همان موقعیت مشخصه مولرهای دوم را می توان مشاهده کرد
کلونتز [6] نیز در مقاله خود - "بازخوانی" به روشنی کاملاً واضح تأکید می کند. بنابراین ، برای ایجاد مشکلی در قرارگیری براکت ها و لوله ها در دندان های آسیایی بالا ، لازم است که دستورالعمل های زیر را رعایت کنید: گشتاور کنترل
پرمولر اول پایین تر: یک وضعیت بسیار معمول در مال اکلوژن کلاس II با موارد شدید اوربیت وجود دارد. این یک منحنی تیز Spee نیست ، اما معمولاً یک گام بین سگ و پرمولر اول وجود دارد [شکل 14]. اگر هدف ایجاد یک بین استخوان عالی بین این دندان ها باشد (شکل 15) ، راه حل این است که اولین براکت پرمولر را در موارد عمیق بایت کمی دهانه رحم قرار دهید. این یک روش فنی برای بهبود تماس های اکلوزال در این منطقه و جلوگیری از بازسازی یا خم شدن در قوس ها است. در یک مورد کلینیکی که اولین پرمولر نصب شده است ، با بیشترین فشار دهانه رحم از دندان نیش ، می توان یک عارضه بزرگ در این ناحیه ایجاد کرد [شکل 16]
شکل 14: (الف و ب) سو mal گرفتگی کلاس II با اوربایت شدید. (c و d) این منحنی تیز Spee نیست ، اما معمولاً یک گام بین سگ و پرمولر اول وجود دارد
شکل 15: (الف و ب) اگر هدف این است که بین این دندانها یک عارضه خوب ایجاد شود ، (ج) راه حل این است که اولین براکت پرمولار کمی گردن رحم قرار گیرد
شکل 16: (الف) یک رویکرد فنی برای بهبود تماس های اکلوزال در این منطقه و جلوگیری از اتصال مجدد یا خم شدن سیمهای قوس. (ب) با داشتن براکت بیشتر در دندان پرمولر بیش از دندان نیش ، ممکن است در این ناحیه یک انسداد عالی ایجاد شود
دندان های پرمولر دوم فوقانی و دندان های مولر اول: ارتفاع ماسوره باسال باکال مولار اول همیشه کمتر از حفره باکال پرمولر دوم و تا حدود 1 میلی متر است (شکل 17 و ). بنابراین ، می توان اظهار داشت که امکان نصب صحیح از بالاتر از قله وجود ندارد. با این حال ، با توجه به پشته های حاشیه ای ضروری است
شکل 17: یک مرحله نامطلوب بین پرمولر فوقانی دوم و مولار اول
شکل : (الف) انسداد عالی. (ب) ارتفاع ماسوره باسال باکال مولر اول همیشه کمتر از لبه باکال پرمولر دوم است و تا حدود 1 میلی متر است. (c و d) امکان نصب صحیح از ارتفاع تاج وجود ندارد. با این حال ، با توجه به پشته های حاشیه ای ضروری است
دندان های مولر سوم: به طور خاص در بیماران بزرگسال ، نصب دستگاه ارتودنسی در تمام دندان ها لازم است تا از تداخل اکلوزال جلوگیری شود. این بدان معناست که در صورت ادامه بدون استفاده از استخراج دندان های مولر سوم ، لازم است دندان های مولر دوم و حتی دندان های سوم نیز وجود داشته باشد [شکل 19]
شکل 19: (الف) نصب دستگاه در همه دندانها ، به طور عمده در بیماران بزرگسال ضروری است. (ب) این بدان معنی است که دندان های مولر دوم نیز باید همیشه در آن گنجانده شوند. به همین ترتیب ، اگر مولر سوم نیز حفظ شود ، لازم است که در درمان نیز گنجانده شوند
با توجه به مال اکلوژن. مواردی که باز بایت و اوربایت عمیق باشد ، از اثربخشی درمانی بهره مند می شوند ، در حالی که براکت ها در دندان های قدامی بیشتر بریده بریده می شوند و در موارد اوربایت ، گردن بیشتری دارند. [7]
به همین ترتیب ، مال اکلوژن دیگر نیز می تواند از این روش بهره مند شود. شکلهای 20-22 موردی را با عدم تقارن ملایم صورت و لبخند نامتقارن با تغییر زیادی در ناحیه اکلوزال و خط لبخند در یک طرف در مقایسه با طرف مقابل نشان می دهد که شکایت اصلی وی بود. راه حل این بود که براکت ها را در این بچسبانیدناحیه قدامی مطابق با بدشکلی ، با ارتفاع براکت سگ از یک طرف نسبت به طرف دیگر. در این مورد ، نتیجه تسطیح پیشرفت قابل توجهی را ارائه می دهد.
شکل 20: (الف) موردی با لبخند نامتقارن و تغییر صفحه اکلوزال و خط لبخند. (ب) بهبود قابل توجه صفحه اکلوزال و خط لبخند
شکل 21: دستگاه با توجه به عدم سوlusion استفاده نصب شده است. ارتفاع براکت سگ از یک طرف با سمت دیگر متفاوت است و باعث بهبود قابل توجه می شود
شکل 22: (الف) مورد قبل از درمان. ب) پس از درمان
تغییر مکان براکت ها
سوالی که در مورد این مورد می توان انجام داد ممکن است این باشد که چرا لازم است دوباره دستگاه را مونتاژ کنیم. سپس باید برخی از مقالات مرتبط با این موضوع را مرور کنم.
طبق نظرسنجی: "نتایج حاصل از دستگاه از پیش تنظیم شده (هر نظر ثابت شده توسط نویسنده) با توجه به توانایی متخصص ارتودنسی در قرار دادن مناسب دستگاه و سازگاری دستگاه انتخاب شده با تنوع بیمار محدود می شود. ممکن است یک متخصص ارتودنسی برای بدست آوردن یک نتیجه عالی عالی ، باید براکت ها را جابجا کند یا سیم های ارتودنسی را تنظیم کند. »[8]
کو و همکاران با مقایسه دقت قرارگیری براکت بین تکنیک های اتصال مستقیم و غیرمستقیم ، نتیجه گرفت که هیچ یک از روش ها جایگذاری مناسب براکت را ندارد. [9]
هاج و همکاران ، در یک کارآزمایی بالینی تصادفی با مقایسه دقت قرارگیری براکت در مقابل مستقیم و غیر مستقیم ، همچنین نتیجه گرفتند که هیچ تفاوتی بین میانگین خطاهای قرارگیری براکت برای روشهای مستقیم یا غیر مستقیم وجود ندارد. [10]
ردموند و همکاران ارزیابی قرار دادن براکت OrthoCAD به عنوان یک راه حل ، تأیید شده در نتیجه که می تواند به کاهش فرکانس و تعداد قرارهای خم سیم و جابجایی مجدد سیم کمک کند. [11]
آرمسترانگ و همکاران تحقیقی را برای مقایسه دقت در موقعیت قرارگیری براکت بین دو روش انجام داد: محلی سازی مرکز تاج بالینی و اندازه گیری فاصله از لبه دندان. آنها به این نتیجه رسیدند که میزان خطای قرارگیری براکت ، صرف نظر از اینکه از تکنیکی استفاده شده است ، نشان می دهد که برای دستیابی به نتایج قابل قبول درمان ، تنظیمات خم شدن سیم پیچ و یا تغییر مکان براکت ها ضروری است. [12]
سوارز و ویلار با ارزیابی تأثیر قرارگیری براکت در ارتفاع ثابت بر تسطیح پشته حاشیه ای با استفاده از مدل های دیجیتالی ، تأیید کردند که پروتکل های براکت قرارگیری عمودی ، که از تحدب های تاج لبهای جداگانه و طول تاج ها چشم پوشی می کنند ، ممکن است یک خطای اولیه قرارگیری براکت را معرفی کنند که ممکن است منجر به ضعف حاشیه ای شود. تسطیح پشته در پایان درمان. [13]
موتا جونیور و همکاران هدف از این کار ، ارزیابی تأثیر تجربه بالینی و نوع دندان (دندان های شکاف ، دندان نیش و پرمولر) بر دقت عمودی قرارگیری براکت با گیج بون است. آنها به این نتیجه رسیدند که اپراتورها علی رغم تجربه بالینی در ارتودنسی ، در زمینه قرار دادن اتصالات ارتودنسی با گیج سنج مستعد هستند. [14]
س isال این است: پیوند در موقعیت مطلوب تضمین تراز بندی و تسطیح کامل است؟ در دندانهای ناصاف ، جواب منفی است. چرا؟ دلایل زیادی وجود دارد که چرا اتصال کامل در دندانهای بدون تراز و چرخش کافی نیست ، به شرح زیر [شکل 23]:
درباره این سایت